دو رویکرد اصلی برای مدیریت اسکولیوز وجود دارد که شامل درمانهای جراحی و غیرجراحی میشود.
در این راستا، انواع مختلفی از جراحیهای اسکولیوز نیز وجود دارند که درک مزایا و معایب هر یک از آنها، بهویژه تأثیر آنها بر ساختار ستون فقرات، برای بیماران حائز اهمیت است. جراحی سنتی اسکولیوز عمدتاً شامل همجوشی ستون فقرات میباشد که هدف آن جلوگیری از پیشرفت انحراف ستون فقرات است.
با این حال، این نوع جراحی بهدلیل ماهیت آن که بر اساس محدود کردن حرکت است، ممکن است پیامدهایی برای عملکرد طبیعی ستون فقرات به همراه داشته باشد. از آنجا که هدف نهایی جراحی اسکولیوز متوقف کردن پیشرفت این بیماری است، ضروری است که به بررسی ماهیت پیشرونده این عارضه و چگونگی تأثیر آن بر کیفیت زندگی بیماران توجه شود.
درک این نکته که اسکولیوز یک بیماری پیشرونده است، به بیماران کمک میکند تا انتخابهای بهتری در مورد درمان خود داشته باشند و نسبت به عواقب آن آگاهی بیشتری پیدا کنند.
اسکولیوز یک وضعیت پیشرونده است
اسکولیوز به عنوان یک وضعیت پیچیده و پیشرونده شناخته میشود که با گذشت زمان به تدریج وخیمتر میشود. این انحراف غیرطبیعی در ستون فقرات نه تنها به دلیل افزایش میزان انحنا، بلکه به دلیل سفت شدن ساختار ستون فقرات، درمان آن را دشوارتر میسازد. در نتیجه، با پیشرفت اسکولیوز، انجام تمرینات درمانی نیز برای برخی بیماران ممکن است با چالشهایی همراه شود.
در کودکان، اثرات ناشی از اسکولیوز میتواند شامل ناهماهنگی در شانهها و تیغههای شانه، تغییرات در قفسه سینه، ناهنجاری در باسن و ناهمسانی در طول دستها و پاها باشد. این تغییرات بصری میتوانند باعث اختلال در تعادل، هماهنگی و راه رفتن نیز شوند.
علاوه بر پیشرونده بودن این وضعیت، مهم است که به این نکته توجه کنیم که شدت اسکولیوز متغیر است و انواع مختلفی از آن وجود دارد. این دو عامل کلیدی به ویژه در روند تعیین بهترین روش درمانی و ارزیابی نیاز به جراحی اسکولیوز از اهمیت ویژهای برخوردارند. در نهایت، شناخت دقیق از این وضعیت و اثرات آن میتواند به پزشکان و بیماران در اتخاذ تصمیمات مؤثر کمک کند.
